Utrata przytomności jest zupełną utratą świadomości oraz brakiem zdolności do reagowania na bodźce zewnętrzne (np. ciepło, zimno). Nieprzytomny nie odpowiada na zadawane pytania ani nie reaguje na potrząsanie za ramiona. Utrata przytomności, która trwa maksymalnie 1-2 minuty i samoistnie ustępuje - nazywana jest omdleniem.Lista słów najlepiej pasujących do określenia "atak słowny na kogoś":NAPAŚĆNAPADNASKOKNATARCIEAGRESJAZNIEWAGANAGONKARIPOSTASZARŻANALOTOBRONASZTURMSŁOWONAJAZDZACZEPKAKRYTYKAINWAZJAFAULSTARCIENAGANA
Diss po włosku Po włosku Diss tłumaczy się na: Dissing. W kontekście przetłumaczonych zdań, Diss występuje przynajmniej 13 razy. Dissing diss noun slang. obraza, atak słowny na kogoś Brak tłumaczeń Odmieniaj 2) Żądania stwierdzenia nieważności podniesione przez FN, FP i FQ przed Sądem do spraw Służby Publicznej w sprawie F‐41/15 DISS II zostają odrzucone. 2) Le richieste di annullamento presentate da FN, FP e FQ dinanzi al Tribunale della funzione pubblica nella causa F‐41/15 DISS II sono respinte. Eurlex2018q4 /CEPOL (F‐41/15 DISS II) zostaje uchylony w zakresie, w jakim nie stwierdzono w nim niedopuszczalności żądań stwierdzenia nieważności przedstawionych przez FN, FP i FQ. /CEPOL (F‐41/15 DISS II), è annullata nella parte in cui non ha dichiarato irricevibili le richieste di annullamento presentate da FN, FP e FQ. Eurlex2018q4 W szczególności miało to miejsce w przypadku DIGIT w związku z utworzeniem 3 nowych służb, a mianowicie: 1) DISS (centralne zarządzanie tożsamością cyfrową i prawami dostępu), 2) TESTA (bezpieczna komunikacja z państwami członkowskimi, instytucjami/agencjami europejskimi) oraz 3) EU SEND (bezpieczna komunikacja elektroniczna między instytucjami europejskimi). Tale tendenza si è manifestata specialmente nell'ambito della DIGIT in seguito alla creazione di 3 nuovi servizi: 1) DISS (gestione centrale delle identità digitali e dei diritti di accesso, 2) TESTA (comunicazione sicura con gli Stati membri e le istituzioni/agenzie europee) e 3) EU SEND (comunicazione elettronica sicura tra le istituzioni europee). EuroParl2021 Jeżeli samo nagranie nie wystarczy mam tutaj dysk z danymi operacji specjalnych DISS. Se le immaggini non sono soddisfacenti ho il disco delle operazioni speciali della DISS. Jest to diss na 50 Centa. La traccia My Fofo è un diss a 50 Cent. WikiMatrix – parsknąłem. – Jeśli chcesz usłyszeć porządny diss, mogę sklecić dla ciebie parę słów. «Se vuoi sentire un vero insulto, posso preparare qualche espressione per te. Literature Oprócz Notoriousa i Puffy’ego diss atakował Lil' Kim, Junior Chino XL, Mobb Deep, Jay-Z i całe Bad Boy Records. Oltre a Biggie e Puffy, sono presi di mira Lil' Kim e Junior Chino XL, e la Bad Boy Records. WikiMatrix Czy to był diss, czy może refleks lęku? Era disprezzo o un lampo di terrore? Literature Skarga F‐41/15, jako wniesiona przez wnoszących odwołanie, została wobec tego zarejestrowana pod sygn. F‐41/15 DISS II. Il ricorso F‐41/15, nella parte in cui era stato presentato dai ricorrenti, è stato quindi iscritto al ruolo con il numero F‐41/15 DISS II. Eurlex2018q4 Żądania stwierdzenia nieważności podniesione przez FN, FP i FQ przed Sądem do spraw Służby Publicznej w sprawie F-41/15 DISS II zostają odrzucone. Le richieste di annullamento presentate da FN, FP e FQ dinanzi al Tribunale della funzione pubblica nella causa F-41/15 DISS II sono respinte. Eurlex2019 Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
W niniejszym słowniku krzyżówkowym dla słowa napad znajduje się prawie 260 opisów do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 13 różnych grup znaczeniowych. Jeżeli znasz inne definicje dla hasła „ napad ” lub potrafisz określić ich inny kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza znajdującego się w
Zespół Szkolno – Przedszkolny nr 1 w : Bożena Michoń, Beata LisPlan działań naprawczych dla ................................„ Bawię się zgodnie z innymi dziećmi”WSTĘPObserwując zachowania dzieci w wieku przedszkolnym można dostrzec w nich pewien potencjał zachowań agresywnych, który ujawnia się w zależności od sytuacji, w której znajdzie się dziecko. Zjawisko agresji wśród tak małych dzieci zaczyna się w ostatnich czasach coraz bardziej nasilać. W codziennym życiu przedszkolaka agresja może „zdarzyć się” w każdym miejscu i czasie. Mam tu na myśli sprzeczki, przezwiska, kłótnie, obraźliwe słowa, popychanie, dokuczanie, ciągnięcie za włosy, wyśmiewanie, zabieranie zabawek, niszczenie ich, a nierzadko także i bójki. Zaliczyć tu można też brak przyzwolenia na przyłączenie się do zabawy, wykluczenie kogoś z zabawy, by się zemścić, grozić, dręczyć. Jest to także forma obrony siebie i innych, możliwość przeforsowania swojej woli, położenie czemuś kresu. Dzieci najłatwiej i najczęściej uczą się zachowań agresywnych poprzez naśladownictwo i modelowanie (dorośli – rodzice, grupa rówieśnicza, telewizja, komputer – gry). Zachowania agresywne dzieci niepokoją zarówno rodziców, nauczycieli, jak i same dzieci. Tworząc optymalne warunki wychowawcze, można w pewnym stopniu przeciwdziałać zaburzeniom występującym u dzieci nadpobudliwych psychoruchowo agresywnym. Jednym z warunków powodzenia tego planu jest dobrze przebiegająca współpraca wychowawcy z rodzicami, gdyż praca w przedszkolu stanowi jedynie uzupełnienie działań i wysiłków rodzinnych w radzeniu sobie z agresją. Dlatego też plan ten obejmuje nie tylko pracę z wychowankiem, lecz również i z rodzicem. Plan ten został napisany z myślą o ..... ,który sprawia ogromne problemy w grupie ponieważ jest agresywny w stosunku do swoich kolegów i nie potrafi bawić się w POJĘCIA ZWIĄZANE Z AGRESJĄ Agresja pochodzi z łacińskiego agressio – napaść i oznacza w opinii większości naukowców zamierzone działanie skierowane przeciwko osobom lub przedmiotom, wywołującym u jednostki niezadowolenie, gniew. Celem jej jest wyrządzenie komuś/czemuś szkody, straty lub bólu. Może ona ( agresja ) mieć formę otwartą lub może przybierać różne oblicza:1. agresja fizyczna:• zachowania pojedyncze: uderzenie, potrącenie, szarpanie, wyrywanie przedmiotów, podstawianie nogi, kopanie;• reakcje mimiczne: wykrzywianie się, przedrzeźnianie, posługiwanie się w toku agresji przedmiotami martwymi, rzucanie, uderzanie, kłucie;• zachowania kompleksowe: przybierają postać bójek, przestraszania, drażnienia, wybuchów złości skierowanej na kogoś lub agresja werbalna: • atak słowny polegający na grożeniu, straszeniu;• werbalne odbieranie lub ograniczanie swobody i uprawnień przysługującej danej osobie np. zabronienie udziału w zabawie;• podawanie fałszywych informacji w celu wprowadzenia w błąd;wypowiedzi poniżające, kpiny, złośliwe uwagi, przezwiska;• rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji o danej osobie, obmawianie, plotkowanie, agresja pośrednia lub cicha:• prowokacyjne wyłączenie się z rozmowy, świadome ignorowanie i przesadnie wyraźny brak zainteresowania oraz wzbranianie się przed kontaktem agresja relacji:• negatywne wypowiedzi bezpośrednio do lub też pośrednio o ofierze nadszarpują stosunki dziecka z jego wzrastającej agresji u z przyczyn wzrastającej agresji u dzieci można doszukiwać się w rodzinach. Dzieci, które mają zaspokojoną potrzebę bezpieczeństwa w swoich rodzinach, są mniej agresywne i lepiej radzą sobie z emocjami. Gdy są otaczane miłością i zainteresowaniem, mają mało powodów do agresji i wrogości. Wówczas, gdy ich świat wartości i potrzeb zostaje zaburzony mogą uciekać się do zachowań niewłaściwych, charakterystycznych dla działań rodzice są konsekwentni w stosowaniu dyscypliny, dzieci mają mniejsze tendencje do zachowań agresywnych. Często rodzice mają niewystarczający lub mały wkład w proces wychowania swoich dzieci, ze względu na codzienne zabieganie i zapracowanie o dobre i godne życie w rodzinie. Dorośli coraz mniej czasu poświęcają wychowaniu swoich dzieci, których potrzeby psychiczne zostały niezmienione. Jak zawsze oczekują od rodziców miłości, akceptacji, poczucia bezpieczeństwa. Te potrzeby są także związane z życiem religijnym w rodzinie. Przykład rodziców, którzy znajdują czas na wspólną rozmowę, odpoczynek z dziećmi, wspólne przeżywanie świąt i ważnych uroczystości, czas na modlitwę i pójście do kościoła ma bardzo dobry wpływ na kształtowanie się osobowości dziecka zarówno w sferze emocjonalnej, jak i duchowej. Do innych przyczyn wzrastania agresji u dzieci mających źródło w rodzinie ma wpływ: • brak jasnego przekazu „co jest dobre z co złe”,• wychowanie w duchu „dziecko nie ma głosu”,• kryzysy domowe (kłótnie, rozwód rodziców),• podwójne wzorce zachowań ( co innego mówi się, a co innego robi). Innym szczególnie groźnym źródłem wzrastania agresywnego zachowania wśród dzieci jest telewizja, gry komputerowe i cały mechanizm związany z mediami. Analizując poszczególne przypadki dostrzega się analogię do zachowań bohaterów filmowych z tzw. "kina akcji". Tak jak w filmie, mamy do czynienia z nieludzką wręcz brutalnością, bezwzględnością i okrucieństwem. Jednostki słabe są bez szans, liczy się siła i świecie tych młodych ludzi nie ma miejsca na uczucia i kompromis, podobnie jak w "filmach walki" dominuje obawa przed porażką i kompromitacją, którą można pokonać siłą, zagłuszyć agresją. Często filmy czy gry komputerowe dostarczają negatywnych wzorców, które są łatwo przejmowane przez widzów, choćby w formie naśladownictwa zachowań filmowych idoli. Podobnemu procesowi naśladownictwa sprzyja również oferta programów telewizji, która chcąc pozyskać widza pokazuje filmy przepełnione agresją, nie zważając często na porę ich emisji. Coraz częściej uwagi te dotyczą również bajek dla dzieci, w których tradycyjnie już dobro walczy ze złem, tylko z tą zasadniczą różnicą, iż owa walka przybiera formę wręcz makabrycznych scen. Bohaterowie współczesnych bajek to często herosi o nadludzkiej sile, potrafiący niszczyć i zabijać. I mimo że bajki zawierają zawsze jakiś morał, to jednak wydaje się wielce wątpliwe, czy aby na pewno trafi on do dziecka. Przyczyn zachowań agresywnych można by doszukiwać się jeszcze w wielu obszarach życia dziecka, ale chciałam zwrócić uwagę szczególnie na środowisko dzieci zachowują się agresywnie?Na powstanie zachowań agresywnych ważny wpływ ma otoczenie, w którym dziecko wzrasta. Dzieje się tak, gdy:• dziecko często ma do czynienia z agresją i przemocą,w rodzinie obserwujemy brak zainteresowania sprawami sytuacje powodują takie oto nieprawidłowości:• brak ciepła rodzinnego,• chłód emocjonalny wobec dziecka (zwłaszcza w pierwszych latach życia),• brak jasno wyznaczonych granic jak dziecku wolno się zachować wobec innych, a jak nie,• brak reakcji ze strony rodziców w rozpoznawaniu i akceptowaniu zachowań jeszcze wymienić w związku z postawą rodziców słabo rozwiniętą samokontrolę własnych emocji, wzory zachowań agresywnych, nadużywanie mogą przejawiać zachowania agresywne będące wynikiem usposobienia dziecka. Większe prawdopodobieństwo istnieje, że agresja rozwinie się u dziecka o temperamencie łagodniejszym. Spotyka się również dzieci, które łatwo reagują na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne chłonąc niekiedy zbyt szybko zachowania zachowań agresywnych może mieć swoje źródło także w środowisku przedszkolnym, w którym dziecko przebywa. Czynnikiem najczęściej mającym wpływ na zachowania niewłaściwe wśród dzieci jest:• zbyt duża liczba dzieci w grupie,• hałas, mała przestrzeń i ograniczona ruchliwość,• narzucony z góry porządek,• niewłaściwy sposób komunikowania się z nauczycielami i rówieśnikami,• brak doceniania, częste wskazywanie tylko negatywnych zachowań,• brak poczucia które przejawiają zachowania niepożądane zdaniem rodziców, nauczycieli jak i otoczenia, charakteryzuje postawa:- dokuczają innym, szczególnie słabszym, bezbronnym rówieśnikom,- lubią dominować i podporządkowywać sobie innych,- łatwo się denerwują i wybuchają złością,- nie potrafią radzić sobie z trudnościami i przeciwnościami,- często są nastawione na postawę „nie”,- mają trudności z przestrzeganiem ogólnie przyjętych zasad,- mają małe lub żadne poczucie winy,- umieją sprytnie, a nawet bez ponoszenia konsekwencji wybrnąć z sytuacji,- wobec dorosłych mogą być niegrzeczne lub wskazywać przesadnie udawaną te postawy nie są mile widziane i pochwalane przez opiekunów, rodziców i nauczycieli. Wspólnym wysiłkiem należy podjąć działania, aby dzieci wystrzegały się złych zachowań, dorastały w atmosferze miłości, CELE I ZADANIA PROGRAMUGłównym celem programu jest rozpoznanie i przeciwdziałanie każdemu przejawowi agresji wśród dzieci. W ramach pracy z wychowankiem realizowane będą następujące cele szczegółowe:• rozwijanie poczucia przynależności do grupy – wszyscy członkowie mają takie samo prawo do zabawy i nauki;• budowanie pozytywnego obrazu siebie;• kształtowanie umiejętności zgodnej pracy i zabawy w grupie;• zapoznanie z Kodeksem Przedszkolaka;• zapoznanie z pojęciem reguła, norma;• zapoznanie z prawami i obowiązkami przedszkolaka;• wprowadzenie elementów Konwencji Praw Dziecka;• kształtowanie umiejętności rozpoznawania i nazywanie uczuć własnych i innych;• wdrażanie do okazywania serdeczności , sympatii i szacunku wszystkim członkom grupy• rozwijanie umiejętności właściwej oceny zachowania innych;• zapoznanie z właściwymi sposobami wyrażania uczuć;• zwrócenie uwagi na problem występowania agresji wśród dzieci;• kształtowanie pozytywnych wzorców z rodzicami towarzyszyć będą poniższe cele:• zapoznanie z planem „ Bawię się zgodnie z innymi dziećmi”• uświadomienie rodzicom problemu agresji;• kształtowanie postaw odpowiedzialności rodziców za wychowanie dziecka „bez przemocy”;• uwrażliwienie na problem występowania agresji wśród zadaniem planu jest zaszczepienie w dziecku pozytywnych wzorców zachowań, tak, by po przeprowadzeniu proponowanych w dalszej części zajęć dziecko:- rozumiało, że grupa rówieśnicza jest jedną, ale nie jedyną wartością w jego życiu;- znało właściwe sposoby zachowania się wobec innych;- rozpoznawało pozytywne i negatywne cechy charakteru u siebie i innych;- wiedziało, w jaki sposób radzić sobie z negatywnymi uczuciami;- rozumiało potrzebę rozwiązywania konfliktów;- wiedziało, kto to jest dobry przyjaciel i dążyło do tego by nim być;- szanowało SPOSOBY REALIZACJI PROGRAMUPodczas realizacji proponowanego planu w ramach pracy z dzieckiem w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzona pogadanka na temat rozumienia przez dzieci zjawiska agresji i różnych przejawów jej występowania. W pracy z dzieckiem wykorzystywane będą metody aktywizujące oparte na różnorodnej działalności dziecka tj. zabawy, obserwacje, pokaz, zadania stawiane do wychowania, aktywność własna dziecka, scenki darmowe, zagadki, gry dydaktyczne, zabawy tematyczne, praca z obrazkiem oraz dziecko uczestniczy w zajęciach z całą grupą w trakcie realizacji Programu „ Przyjaciele Zippiego. Program ten ma za zadanie:• Jak rozpoznawać własne uczucia i jak o nich rozmawiać• Jak mówić to, co chce się powiedzieć• Jak słuchach uważnie• Jak prosić o pomoc• Jak nawiązywać i utrzymywać przyjaźnie• Jak radzić sobie z samotnością i odrzuceniem• Jak mówić przepraszam• Jak radzić sobie w sytuacji, kiedy jest się krzywdzonym• Jak rozwiązywać konflikty• Jak radzić sobie ze zmianą i stratą , między innymi ze śmiercią• Jak adaptować się do nowych sytuacji • Jak pomagać „Przyjaciele Zippiego” nie mówi dzieciom, co robić. Zamiast tego zachęca je do zastanowienia się nad sobą i wymyślania własnych rozwiązań problemów. Dzieci ćwiczą dobieranie rozwiązań, które nie tylko im pomagają, ale również nie krzywdzą innych. IV. METODY PRACYWybór metod jest ściśle związany z tematyką planu, wiedza podawana jest w sposób jasny, odpowiedni do danej grupy metody można modyfikować w zależności od zaistniałej sytuacji wychowawczo- są prowadzone z dzieckiem indywidualnie z grupą dzieci lub w małych zespołach. Zawsze należy pamiętać o indywidualizacji pracy z dzieckiem. W pracy z dzieckiem wykorzystywane będą metody aktywizujące. Będą to między innymi: zabawy relaksacyjne, prace plastyczne, gry ruchowe, quiz, pantomima, zabawy integracyjne (pedagogika zabawy), giełda różnorodne metody pracy należy pamiętać o środkach dydaktycznych: ciekawe scenariusze zajęć; ,,kącik relaksacyjny”; „kącik złości”; kolorowe ilustracje, kukiełki, scenografie; płytoteka muzyki min. Relaksacyjna; literatura dziecięca; przybory plastyczne; chusta do zabawy pracy: Zabawy i ćwiczenia integracyjne Pedagogika zabawy Klanza Techniki relaksacyjne wg :Jacobsona, Wintreberta, Polender Zabawy paluszkowe Zabawy rozwijające empatię u dzieci „Gimnastyka mózgu Dennisona” Muzykoterapia Metoda ruchu rozwijającego wg. Weroniki Sherborne Drama PROPONOWANA TEMATYKA ZAJĘĆ :1. Coraz lepiej poznaję moje koleżanki i kolegów z Mogę przeżywać różne uczucia i wiem, że mogą się one Wiem, jak należy się Uczę się rozpoznawać i nazywać Poznaję odpowiedź na pytanie „Co to jest agresja?”6. Jestem jedyny i Uczę się mówić Wiem, że przyjemnie jest pomagać Dobrze jest wiedzieć, co każdy Wiem, że mogę liczyć na pomoc PRZEWIDYWANE EFEKTY PLANUOczekuje się, że zajęcia przeciwdziałające agresji pozwalają na wyrównanie nieprawidłowości w osiąganiu harmonii emocjonalno-społecznej, doprowadza do stabilności wewnętrznej naszych wychowanków oraz chłopca. Sprawią, że dzieci odzyskają siły do prawidłowego działania i funkcjonowania, staną się wrażliwe na przejawy złego zachowania, a ich reakcje będą podporządkowane określonym normom i zasadom. Należy się spodziewać, że w wyniku realizacji planu przeciwdziałającemu agresji wśród dzieci przedszkolnych wychowankowie nasi ukształtują w sobie umiejętność kontrolowania własnych działań. Poprzez zajęcia zostaną wyeliminowane negatywne emocje, a pobudzone efekty pracy z planem:1. Wzrost świadomości zagrożeń spowodowanych Zwiększenie poczucia Lepsza integracja grupy Ukształtowanie poczucia świadomości i potrzeby przeciwdziałania Zwiększenie integracji środowisk wychowawczych w kierunku przeciwdziałania Nabywanie przez dzieci umiejętności nawiązywania kontaktów nie agresywnych w grupie rówieśniczej i poza potrafi budować więzi międzyludzkie;- potrafi się integrować z zespołem;- zna wartość zdrowia;umie współżyć z innymi ludźmi;- umie radzić sobie ze stresem i przykrymi emocjami;- ma poczucie własnej wartości;- umie umacniać w sobie poczucie własnej wartości;- potrafi porozumiewać się i komunikować z otoczeniem;- wie, że asertywne zachowanie jest przydatne człowiekowi w różnych sytuacjach, także wtedy, gdy ktoś namawia go do zrobienia rzeczy, której nie chce zrobić, bo jest ona zła lub szkodzi jego zdrowiu- umie obronić się przed naciskiem otoczenia;- umie odmawiać bez obawy przed odrzuceniem;- rozumie, że z agresją można sobie poradzić, przeciwdziałać jeji rozładować we właściwy sposób, a skutki stresu znacznie złagodzić;- czuje się bezpiecznie na terenie placówki i poza nią;- wie, do kogo należy się zwrócić w przypadku zagrożenia;- wie, jak należy reagować w przypadku agresywnego zachowania kolegów;- rozumie, że każdemu człowiekowi potrzebującemu należy pomóc;- potrafi przybrać postawę asertywną;- wie, że reklamy, presja grupy rówieśniczej mogą sprzyjać złym wzorcom MONITORING I EWALUACJA PLANU: Plan ma charakter otwarty, jego treści mogą być rozszerzone w zależności od zainteresowań dzieci, inwencji nauczyciela oraz warunków i środków dydaktycznych, jakimi dysponuje przedszkole. Treści planu będą stanowiły odrębne bloki tematyczne do realizacji, ale okazją do ich wprowadzenia będą też zajęcia i zabawy poświęcone bieżącej tematyce i kształtujące wszechstronne umiejętności dziecka. Oceny efektów realizacji planu, obok bieżącego monitorowania, dokonywać się będzie na półrocznej i końcowej radzie ewaluacji będzie:a) dostosowanie doboru i zakresu treści programowych do potrzeb dziecka i pozostałych dzieci,b) określenie skuteczności planu,c) określenie wpływu przedszkolnego planu na doskonalenie jakości pracy dla formułowania ocen realizacji planu będą stanowiły:- wnioski z obserwacji zachowań dzieci,- rozmowy z rodzicami,- analiza dokumentów: dziennik, - sprawozdanie z realizacji planuDo planu zostały opracowane załączniki (1, 2 ) przykładowych zabaw dla dzieci agresywnych i nadpobudliwych.
Chciałbym zachęcić do zasubskrybowania mojego kanału ,oraz daniu łapek w górę :)Jak i również dziękuję bardzo za obecne suby i like ,które dostałem :)Link do
atak (język polski)[edytuj] wymowa: IPA: [ˈatak], AS: [atak] ?/i znaczenia: rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy ( wojsk. działanie zaczepne przeciw wrogowi ( med. nieprzewidziane pojawienie się objawów chorobowych ( ostry i nagły przejaw emocji[1] ( agresywne wystąpienie przeciw komuś lub czemuś ( gwałtowne pogorszenie się pogody ( sport. nagła akcja mająca na celu zdobycie przewagi nad rywalem ( sport. grupa zawodników wyznaczona do ataku ( ( szach. rodzaj debiutu szachowego o ofensywnym charakterze odmiana: ( blm - w znaczeniu przykłady: ( Armia Czerwona przeprowadziła atak na Berlin. ( Z tyłu kościoła słychać atak kaszlu. ( Leki likwidują ataki duszności. ( Mój dziadek umarł na atak serca. ( Słowny atak zmienił jego punkt widzenia. ( Nagły atak zimy znowu zaskoczył drogowców. ( Drużyna przeprowadziła atak na bramkę przeciwnika zdobywając przy tym kolejny punkt. ( Trener wymienił połowę składu ataku. składnia: kolokacje: ( do ataku • atak frontalny • przypuścić / odeprzeć atak • prowadzić atak • atak czołgów / samolotów… • atak na bagnety ( atak serca • atak astmy / migreny / padaczki / apopleksji • atak gorączki / kaszlu / kichania • dostać ataku ( atak furii / szału / płaczu / śmiechu / paniki / lęku / strachu • dostać ataku ( atak zimy / mrozu ( atak na bramkę • atak na ostatniej prostej ( grać w ataku ( atak królewsko-indyjski synonimy: ( ofensywa, natarcie, uderzenie, działania zaczepne ( napad ( napad ( uderzenie ( napastnicy, pierwsza linia antonimy: ( obrona, ucieczka, odwrót, wycofanie się, opór, przeciwstawienie się, działania obronne, kontratak, kontruderzenie, kontrofensywa, przeciwnatarcie, przeciwuderzenie ( defensywa, defensorzy, linia obronna, obrońcy hiperonimy: hiponimy: ( szturm, szarża, nalot, najazd, nawała, wypad ( zaczepka, zamach, napaść, agresja, inwazja, interwencja holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: rzecz. atakowanie n, zaatakowanie n, atakujący m zdrobn. ataczek m czas. atakować ndk., zaatakować dk. związki frazeologiczne: przypuścić atak etymologia: franc. attaque[2] uwagi: tłumaczenia: angielski: ( attack, thrust, lunge, tilt, assault, raid, crackdown; ( attack, seizure arabski: ( مهاجمة ż; ( إعتداء ż هجوم m baskijski: ( eraso, erasoaldi; ( krisi; ( eraso; ( eraso, erasoaldi bułgarski: ( атака ż; ( атака ż; ( атака ż; ( атака ż czeski: ( útok m; ( záchvat m duński: ( angreb n; ( anfald n; ( angreb n; ( angreb n; ( angreb n esperanto: ( atako; ( atako; ( atako; ( atako francuski: ( attaque ż górnołużycki: ( ataka ż; ( ataka ż gudźarati: ( આક્રમણ n (ākramaṇa) hiszpański: ( ataque m, ofensiva ż; ( ataque m; ( ataque m; ( ataque m holenderski: ( aanval m kaszubski: ( ataka, nôbiég, zasôdzënk, atak powietrzny: wiodrowô (albo latawcowô) ataka kataloński: ( atac m; ( atac m łaciński: ( impetus niemiecki: ( Angriff, Attacke; ( Attacke, Anfall; ( Angriff, Attacke; ( Angriff m, Attacke ż, Sturm m; ( Angriff norweski (bokmål): ( angrep n; ( anfall n; ( angrep n; ( angrep n norweski (nynorsk): ( angrep n; ( anfall n, åtak n; ( angrep; ( angrep n nowogrecki: ( επίθεση ż; ( επίθεση ż; ( επίθεση ż; ( επίθεση ż portugalski: ( attaque m rosyjski: ( атака ż, нападение n; ( припадок m, приступ m; ( нападение n; ( атака słowacki: ( útok; ( záchvat; ( útok szwedzki: ( anfall n ukraiński: ( атака ż, напад m; ( атака ż, припадок m, приступ m; ( атака ż; ( атака ż, напад m; ( атака węgierski: ( roham wilamowski: aongryf włoski: ( attacco m źródła: ↑ Hasło „atak” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. ↑ Hasło „atak” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn. atak (esperanto (morfem))[edytuj] wymowa: znaczenia: morfem ( napadać, atakować, napad, atak odmiana: przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pochodne: czas. ataki rzecz. atako, ridatako, surprizatako przym. atakema związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 6. źródła:
Tłumaczenia w kontekście hasła "délit" z francuskiego na polski od Reverso Context: flagrant délit, délit d'initié, délit de fuite, délit mineur, grave délit
Jako agresję definiuje się celowe działanie mające na celu szkodę na poziomie fizycznym lub psychicznym drugiej strony. Najczęściej jest to agresja słowna. Praktyka pokazuje, że sporo postaw agresywnych w pracy, z którymi mamy do czynienia pojawia się u agresorów w sposób nieświadomy. Po prostu w taki sposób funkcjonują i są skuteczni. Często te działania są wspierane przez szefów, którzy wychodzą z założenia, że „nikt nie pyta zwycięzcy ile wiosek po drodze spalił”. Zjawiska agresji słownej ze strony pracowników nasilają się w firmach, co jest spowodowane dużą dostępnością miejsc pracy (nie boją się zwolnienia), a co za tym idzie przestają działać motywatory blokady (strach przed, strach o) na pracowników, które zapobiegały pojawianiu się w nich postawach agresji. Często na szkoleniach spotykam się z sytuacjami kiedy uczestnicy szukają pomysłu jak sobie poradzić w sytuacjach kiedy pracownicy używają słów typu „mam wyje….”, „spier……”. Menedżerowie nie są przygotowani do funkcjonowania w takich sytuacjach. Zmiana rynku pracy wymusza na nich nowe podejście do pracowników. Czasy „bo kiedyś to byli pracownicy” na ten moment odeszły do lamusa. Generalnie w zależności od naszych zasobów mamy różne możliwości reakcji na postawy agresji słownej ze strony pracowników. Postawy asertywne W przypadku agresji słownej nie wchodzę z napastnikiem w sprzeczkę lub daję sobą manipulować lecz w pełni świadomie kieruje przebiegiem zdarzenia. Z doświadczenia warsztatowego powiem, że jest olbrzymi deficyt u szefów takiej postawy. Z moich badań wynika (w trakcie szkoleń sprawdzam na podstawie testu jaki jest poziom asertywności uczestników), że szefów z wynikiem asertywny jest 12,36%. Nie jest to może badanie mega miarodajne ale pokazuje skalę zjawiska. Jest to jedna z kompetencji społecznych, która jest bardzo mocno zaniedbywana. Postawa niewiedzy Przykład: Brygadzista z długim stażem spotyka się z sytuacją, podczas której pracownik po otrzymaniu polecenia reaguje komunikatem „mam wyje… na to”. Standardowa reakcja brygadzisty: podniesiony głos, przekleństwa, zastraszanie pracownika. Nowa reakcja: przyjęcie postawy asertywnej. Tutaj kluczowym narzędziem jest postawa niewiedzy. Jest to spojrzenie na swojego rozmówcę bez zakładania intencji w jego wypowiedzi. Jest to dość trudne ponieważ nawykowe rozumowanie danej sytuacji, z góry zakłada złe intencje drugiej strony, co może być bardzo mylące. Podam przykład z własnego doświadczenia. Na koniec pierwszego dnia szkolenia rundka końcowa: co zabierasz z dzisiejszego dnia? Jeden z uczestników mówi: nie było nic ciekawego, to była strata czasu. Poprosiłem go, żeby doprecyzował, co się takiego zadziało na warsztacie, że tak odbiera pierwszy dzień. Powiedział, że został zmuszony przez prezesa do przyjścia na szkolenie a on dziś powinien być na urlopie i spędzić czas z rodziną. Gdybym z góry założył, że celem jego wypowiedzi jest atak pewnie rozmowa potoczyła by się w innym kierunku. Postawa niewiedzy, którą przyjąłem w tej sytuacji pozwoliła mi spróbować zrozumieć, co kieruje zachowaniem mojego rozmówcy. Oczywiście nie jest to miłe jak się słyszy takie komunikaty ale z drugiej strony daje możliwość spojrzenia na zaistniałą sytuację z innej strony. Wracając do naszego przykładu z brygadzistą i reakcją jego pracownika. Najprostsza strategia: „nie daj się ponieść nawykowemu myśleniu”. Przyjmij postawę niewiedzy i sprawdź, co pracownik chce Ci powiedzieć. W tym konkretnym przypadku szef po powrocie ze szkolenia przeprowadził z pracownikiem rozmowę w formule niewiedzy „co takiego się dzieje, że tak do mnie mówisz?”, „co chcesz mi powiedzieć?”, „nie wiem jak mam odczytać to co teraz usłyszałem”. Konkluzja ze spotkania była następująca: pracownik nie do końca radzi sobie finansowo i łatwo mu przenieść odpowiedzialność za zaistniałą sytuację na pracodawcę w formule „ja przychodzę i oddaje się firmie na 8 h to oni powinni dać mi tyle zarobić, żeby mi wystarczyło na wszystkie moje oczekiwania”. Postawa niewiedzy jest dość trudna do realizacji ponieważ nawykowe myślenie cały czas narzuca nam interpretację tego, co się wokół nas dzieje. Jeśli jednak nauczymy się postrzegać świat z dużą ostrożnością to efekty w budowaniu relacji będą imponujące. Postawa dystansu Inną ciekawą metodą jest osłabienie postaw agresji słownych poprzez pokazanie, że one na nas nie działają. Postawy agresywne u naszych rozmówców nie są przypadkową formą komunikacji. Generalnie jest tak, że metoda w jakiej funkcjonujemy w dorosłym życiu jest odbiciem naszych doświadczeń, które mamy z funkcjonowania z rodziną, środowiskiem i szkołą. Główny okres kiedy się kształtujemy to pierwsze 5 lat naszego życia. Potem następuje utwardzenie i zabetonowanie naszych reakcji. Raczej formułę „mam wyjeb…” lub „spier….” stosują osoby, które nauczyły się, że jeżeli tak mówią to ludzie w ich środowisku schodzą im z drogi. Jeśli szef usłyszy taki komunikat i nie jest na niego przygotowany, to uderzy to mocno w jego poczucie własnej wartości (on mnie nie szanuje, on mnie lekceważy). Takie komunikaty mogą wywołać dość silne negatywne emocje. Osoby o nisko rozwiniętej inteligencji emocjonalnej w obszarze rozumienia źródła własnych emocji mogą mieć tendencje do unikania takich emocji. Realizują to poprzez zapobieganie sytuacjom, w których znowu mogą doświadczyć czegoś dla siebie złego. Agresor w sposób bardziej lub mniej świadomy korzysta z takiej reakcji odbiorcy. Dlatego w wielu firmach, z którymi pracowałem tego typu ludzie awansowali ponieważ wykorzystywali to zjawisko do motywowania pracowników. Lęk przed przełożonym dawał im dużego powera do działania. Jest to skuteczne ale bardzo męczące dla pracownika. W dzisiejszych czasach gdzie to pracownik wybiera miejsce pracy ten model motywacyjny się coraz rzadziej sprawdza. W jaki sposób praktyczny rozbroić agresora. Pokazać, że to nie działa. Przykład: Klient podczas coachingu zgłosił taką trudność ze swoim pracownikiem. Gdy go o coś prosi to ten zawsze oporuje często używając komunikatu „mam na to wyje… co ty do mnie mówisz”. Przełożony prowokowany tym komunikatem albo wchodzi z nim w „pyskówkę” albo odwraca się na pięcie i unika dalszej rozmowy. Klient postanowił zmienić swoją reakcję podczas kolejnej sytuacji. Zamiast standardowej „pyskówki” lub „ucieczki” podszedł do pracownika z uśmiechem na twarzy i klepiąc go po ramieniu oraz patrząc prosto w oczy zakomunikował „Andrzej, przecież ja wiem, że ty to zrobisz”. Poczekał chwilę, żeby komunikat dobrze dotarł do pracownika i odszedł. Reakcja była piorunująca dla podwładnego. Po dwóch tygodniach gdy klient wrócił na coaching powiedział, że już nie ma trudności z pracownikiem. Jest on bardziej zdyscyplinowany i chętny do pracy. Co zadziałało? Pracownik stracił swoją główną metodę osiągania przewagi w realizowaniu celów. Jeśli tak się zadzieje to traci on pewność siebie i najczęściej zaczyna funkcjonować w sposób oczekiwany przez przełożonego. Nie twierdzę, że od razu to zadziała ale mocno wybija pracownika z schematu komunikacyjnego. Po tej sytuacji należy zacząć z nim pracę nad budową nowej formy komunikacji. Zmiana perspektywy Fajną techniką, którą możemy wykorzystać w przypadku agresji słownej ze strony pracowników jest możliwość pokazania im jak są postrzegani przez innych. W coachingu ta technika nazywa się „zmiana perspektywy”. Jest to mocne narzędzie, które może wywoływać podczas rozmowy skrajne emocje. Pozwala ono wybić naszego rozmówcę z przekonania, że to co on robi/myśli jest jedynym słusznym kierunkiem. Przykład: Pracownik uważa, że szef czepia się o to, że często korzysta z przerw na papierosa. W głównej mierze szefowie w takiej sytuacji próbują wyjaśniać pracownikowi, że to jest niekorzystne dla organizacji, źle go stawia na tle grupy jak również sprawia trudność samemu przełożonemu. Jeśli pracownik mocno okopie się w swoich przekonaniach to będzie olbrzymia trudność w przekonaniu go, że to co robi jest złe. I tu na przeciw przychodzi nam technika zmiany perspektywy. W tej metodzie, wykorzystujemy pytania, które zmuszają naszego rozmówcę do spojrzenia na daną sytuację z innej strony. Użyteczne pytania: Gdybyś był szefem i twój pracownik nie stosował by się do ustalonych zasad to jak byś się poczuł? Jakie konsekwencje byś w stosunku do niego wyciągnął? Gdybyś teraz stanął na przeciwko swoich kolegów i chciał ich przekonać do tego, żeby pozwalali Ci mieć dodatkowe przerwy na papierosa to jakbyś to im uzasadnił?Co koledzy z twojego zespołu myślą o tobie gdy się tak zachowujesz? Gdybyś ty przestrzegał określone zasady a twój kolega nie to co byś sobie o nim pomyślał?Chciałbyś utrzymywać z nim koleżeńskie relacje? Przykłady pytań można mnożyć. Jedno jest pewne, że metoda jest bardzo skuteczna choć trzeba się liczyć z sytuacjami, w których uświadomienie sobie przez rozmówcę konsekwencji swojego działania może w nim wywołać skrajne reakcję. Od wybuchu po zerwanie kontaktu. Może nie jest to co oczekujemy lecz zawsze wszystkim powtarzam, że nie powinno się oceniać skuteczności metody w momencie jej zastosowania lecz po jakimś czasie od zdarzenia. Nie raz słyszałem podczas coachingów i szkoleń jak to dwie strony w gniewie się rozstawały a potem jednak wszystko zaczęło działać tak jak powinno. Postawa agresywna Może nie jest to najlepsza reakcja ale jednak jest ona skupiona na obronie naszych praw. Agresja to siła, która daje szefowi/pracownikowi możliwość osiągnięcia celu. Sama forma jest szkodliwa dla nadawcy jak i odbiorcy jednak pozwala na zakomunikowanie tego, co mi nie pasuje. W wielu firmach źle się reaguje na takie sytuacje uważając, że one są szkodliwe dla organizacji. Jest w tym wiele racji a zwłaszcza jeżeli organizacja nie potrafi zarządzać takim zjawiskiem. Osobiście gdy zaprasza się mnie do organizacji w takich sytuacjach traktują to jako zasób a nie coś złego. Czemu? Ponieważ pozostaje do zmiany forma komunikatu a nie jej treść. Przykład: Na coaching przychodzi mistrz produkcji, który komunikuje się w trudnych sytuacjach krzykiem. Uważany jest za osobę konfliktową i nie liczącą się z innymi. Z drugiej strony jest świetnym fachowcem bardzo mocno ukierunkowanym na realizację celu. Podczas sesji klient zdefiniował przyczynę swoich reakcji i opracował swoją strategię funkcjonowania podczas rozmów sprawiających mu trudność. Zrozumiał, że odbiera większość sytuacji w sposób nieprawidłowy np. przychodzi do niego pracownica wtedy kiedy jest mocno skoncentrowany na realizacji celu postrzegał ją jako osobę, która go nie szanuje, lekceważy jego potrzeby, nie widzi go. Jego reakcja była natychmiastowa. Wybuch złości. Druga strona też była podatna na taką sytuację i najczęściej kończyło się to kłótnią. Klient rozumiejąc swój model myślenia zaczyna od „wejdź w buty swojego rozmówcy”. To zdanie jest dla niego uwalniające. Od tej pory ilość sytuacji konfliktowych spadła prawie do zera. Bardzo poprawiły się jego relacje z załogą. Pomoc z zewnątrz Są sytuacje kiedy potrzebna jest pomoc z zewnątrz. Spotkałem się z takim przypadkiem w jednej z firm gdzie doszło do gróźb w kierunku kierownika. Nowy szef natrafił na grupę, która okradała właściciela. Postanowił zareagować poprzez zmianę systemu rozliczania, co uniemożliwiło dalsze działanie na szkodę firmy. Jeden z pracowników zasugerował kierownikowi, że może mu się stać krzywda. Kierownik miał dużą trudność w jaki sposób zareagować na zaistniałą sytuację. Bardzo mu zależało na dobrych relacjach i nie chciał być postrzegany jako konfident. Prezes firmy jak się dowiedział o tym zdarzeniu poprosił kierownika, żeby całą sytuację zgłosił na policję. Kierownik zrobił to. Działanie przyniosło błyskawiczny skutek. Osoby korzystające z dodatkowego bonusu odeszły z pracy. Brak reakcji jest dla wielu osób sygnałem zgody na dane działanie. Często szefowie mają problem z agresją słowną, która pojawia się ze strony podwładnych ponieważ wywodzą się z zespołów, którymi zarządzają. Szefowie zgłaszają to do swoich przełożonych, lecz Ci najczęściej mówią „musisz sobie poradzić”. Pozostawienie pracownika samemu sobie często prowadzi do pogłębienia patologii. Następuje wzrost ilości sytuacji konfliktowych lub uległych. Jedna i druga opcja jest dla szefa bardzo wyczerpująca. Przykładem są sytuacje kiedy menedżer zarządza pracownikami, którzy kompletnie nie spełniają jego oczekiwań i tu nie mam na myśli lubię/nie lubię tylko przydatność do realizacji celów. Mało tego próba przekonania przełożonego do zmiany pracownika kończy się odmową. Złość, którą niesie w sobie szef dość mocno tłumi i często przenosi ją na pracownika (on jest przyczyną jego problemu) w formie agresji biernej. Jest ona realizowana przez specyficzną formę komunikacji z podwładnym np. pomniejszanie czyiś wyników (czemu to proste zadane tyle trwało?), obiecywanie i brak realizacji (nie mogłem tego zrobić ponieważ dostałem pilne zadanie, ale na jutro Ci zrobię pomimo obietnicy dalej to nie jest robione) itd. Niestety jest wielu szefów, którzy bez pomocy z zewnątrz nie będą wstanie poradzić sobie ze swoimi problemami. Firmy produkcyjne czeka olbrzymia rewolucja w zakresie rozwoju u menedżerów i pracowników kompetencji społecznych. Jest to obszar bardzo zaniedbany ponieważ nadwyżka pracowników, z którą jeszcze do niedawna mieliśmy do czynienia wyrobiła u szefów przekonanie „nikt nie pyta zwycięzcy ile wiosek spalił po drodze”. To przekonanie skutkuje tym, że jest nikły poziom wsparcia ze strony firm dla menedżerów. Dziś menedżerowie stają przed olbrzymim wyzwaniem w zakresie postaw agresywnych ze strony pracowników. Dostępność pracy a co za tym idzie pozbawienie menedżerów głównych motywatorów jakimi są „lęk przed …..” i „lęk o ….” wyzwala wśród pracowników śmiałość do pokazywania tego co oczekują w sposób agresywny lub odbierany przez szefów jako agresywny. Rynek pracownika wymaga przebudowania strategii funkcjonowania działów HR i ich roli w organizacji. Dużo się o tym mówi, są już pierwsi pionierzy pokazujący jak to zrobić i z jakiego powodu warto lecz w realiach jest to jeszcze raczkujące. Moja recepta jest dość prosta: szkolić, szkolić i jeszcze raz szkolić. Czemu tak? Nie raz się spotykam z pytaniem: to ile szkoleń należy robić? Odpowiadam z uśmiechem: od trzech do pięciu lat :). Czemu tak? Ponieważ zmiany na poziomie postaw i zachowań to proces, który wymaga czasu. Te firmy, które to rozumieją odcinają bonusy poprzez zmniejszoną rotację (3% uważa się za poziom OK) i zdrową, otwartą komunikację w organizacji. Szukasz więcej informacji zajrzyj na mój kanał na YouTube 8c7OArH.atak słowny na kogoś
